شیخ طبرسی

ابو علی فضل بن حسن طبرسی، معروف به شیخ طبرسی، از دانشمندان برجسته قرن ششم هجری است که از استادان تفسیر و در زمره ادیبان، فقیهان و محدثان امامیه به شمار می رود. شاگردانی چون ابن شهر آشوب مازندرانی، شیخ منتخب الدین و قطب راوندی از محضر درس وی بهره مند شدند.

شیخ طبرسی علاوه بر تفسیر، در فقه، نحو، حساب و جبر و مقابله، صاحب نظر بود و آثار ارزنده ای از او به جای مانده است. مهمترین آن ها عبارت است از: تفسیر «مجمع البیان» که در نوع خود بی نظیر و جامع است، کتاب «جوامع الجامع» در تفسیر قرآن، «الاداب الدینیه» در علم اخلاق، «اعلام الوری» در فضایل اهل بیت علیهم السلام، «تثر اللئالی»، شرح کلمات قصار امیر المومنین علیه السلام و کنوز النجاح در دعا.
شیخ طبرسی پس از عمری مجاهدت در راه کسب دانش و ترویج شریعت الهی، در روز عید قربان سال ۵۴۸ ه.ق در سن ۸۰ سالگی در سبزوار وفات یافت. پیکرش به مشهد منتقل شد و در ورودی طبرسی، در قبرستان قتلگاه، معروف به باغ رضوان به خاک سپرده شد. آرامگاه این عالم بزرگ در سال ۱۳۷۰ ه.ش در اجرای طرح فلکه حضرت، توسعه و تجدید بنا شد.

ساعات بازگشایی: از ساعت ۷ صبح تا ساعت ۱۹

آدرس: حرم مطهر امام رضا علیه السلام، ابتدای بست طبرسی